Kimileri düşer yalnızlığa,
Kimileri yükselir.
Düşenler için ufuk yoktur artık;
Bütün renkler beyazdır,
Sesler birdir
Ve yarın belki’dir,
Dün şüphelidir,
Bugün nerededir?
Üstelik, sular kaskatıdır,
Yönler düğümlenmiştir.
Ve aynadır her şey;
Tozludur anılarla,
Kat kat kirdir.
Düşenler için yalnızlık,
Durup dinlenmeden kan susuz bir nehirdir.
Yükselenlere eşsiz bir ülkedir yalnızlık;
Orada içlerini kazarlar sürekli,
Derialtı şehirlerine inerler
Ve kendileriyle tanışırlar her gün,
Her saat, her dakika, her an…
Sonra, kendileriyle
Kendilerinde başlayan insanlığın arasına otururlar…
Hepsi düştükleri yalnızlıktan gelmiştir
Yükseldikleri yalnızlığa...
Hasan Ali Toptaş
4.12.10 |
vakt-i nazım
|
2
yorum
.png "English"){kind=small}
Ne güzeldi,yükselmek için ,önce düşmek,çaresizliği yaşamak gerekiyor demekki,en dibi görmek diye tabir edilen durum,tabi orda birde isyan bataklığı var..ona saplanmadan yükselmekte her kişinin değil er kişinin harcı olsa gerek...
YanıtlaSilBloğunuzu ilk görüncede hayran kalmıştım zaten,resimleriniz çok özel,yazılar hakeza,düzen şahane...bugün bişey daha farkettim çok hoşuma gitti,her ay 33 post girmişsiniz,izleyici sayısı da şu an itibariyle 33...:)
Maşallah diyorum,her şeyiyle harika...
En emine emanet olasınız...
Aman efendim bunlar ne güzel iltifatlar böyle :)
YanıtlaSilBir yanım onurlandı, diğer yanım ise "henüz haketmiyorsun, çok çalışman gerek çokk..." diye söylenip durdu...
Hayat ayrıntılarda gizlidir ve bloğumdaki detayların gözünüzden kaçmaması çok hoşuma gitti, nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum, sağolunuz...
Her kişinin değil, er kişinin sahip olabileceği harca Rabbim ulaştırsın inşallah diyerek sükût edeyim en iyisi... :)
Sevgilerimle...