İstiğrak sığınağı, huzurlu bir âlemdir; ah girebilsem
Cevelân eden şu yüreğimi sayfalara dökebilsem
Her beyaz katrem hun, her günüm bir semm
Yemyeşil yapraktım, sarardım, karardım, toprağa düştüm
Zaman sevgiye kurak, ben dostluğa teşneyim
Bu ne buhran, ne kasvet; garip bir ateşteyim
Gözlerim umuda çıplak, amansız bir ye’steyim
Umuda yakındım, kavruldum, savruldum, uzağa düştüm.
Kadim Dolunay
17.12.10 |
vakt-i nazım
|
0
yorum
.png "English"){kind=small}
0 yorum: