Kendimin peşindeyim.
Kendimin, yani hakikatin.
Hakikatimin.
Tüm güçlü ve zayıf taraflarımla kendimin.
Yoldaşsız bir yolda. Tek kişilik bir yolda. Herkes gibi. Yalınız.
Yürüyorsam düşe kalka, bil ki ısrarımdan.
Evet, kendimde ısrar ediyorum. Yolumda.
Israr etmek zorundayım.
O halde, sen ey çocuk, gülme, çaresizim.
Yaralıyım.
Kendimle aramdaki mesafeyi kapatmak zorundayım.
Büyüklerim gibi. Büyüklerin gibi. Efendimiz gibi.
Ölmek zorundayım. Bir an önce.
Hiç değilse, ölmeden önce....
Dücane Cündioğlu
27.11.10 |
vakt-i kelâm
|
2
yorum
.png "English"){kind=small}
Dücane Hoca ne güzel özetlemiş yaşamın manasını,kendini bulmak...
YanıtlaSilBen sonundaki hiç değilse kelimesine takıldım,sanki daha güçlü bir söylem olmalı orda öyle 'en azından' gibi bir ifade değilde...En güzelinin ölmeden önce ölmek olduğunu sanki hafifemi almış ,ne çok konuştum,sizi mimlediğimi haber vermek için başlamıştım ama :)
kabul ederseniz mimlendiniz tarafımdan...:)
selam ve dua ile...
@Beyaz lale Teşekkür ederim bu güzel yorum için. Haklısınız sayın yazar hayatın anlamını çok güzel özetlemiş. "hiç değilse" ifadesi hafife almak değil, o cümleye dikkat çekilmek anlamında kullanıldığını düşünüyorum Dücane Cündioğlu'nun sıkı bir okuyucusu olarak. Ben de kullanılan kelimeyi izaha kalkışarak haddimi aşmadım umarım :)
YanıtlaSilMim için ise ayrıca teşekkür ederim.
Sevgilerimle...