Padişahın biri yabancı bir köle ile gemiye binmiştir. Köle asla deniz yüzü görmediği gibi gemi sıkıntısı da çekmemişti...
Ağlayıp sızlıyor, vücudu tir tir titriyordu. Her ne kadar avutmak istedilerse de sakinleşmedi. Onun yüzünden padişahın dirliği bozuldu. Ama çare bulamıyorlardı.
Gemide bulunan bir bilge:
''Emredersen , dedi, şunu ben susturayım''
Padişah:
''Ey büyük lütuf olur'' cevabını verdi.
Bilge emretti, köleyi denize attılar. Birkaç kere dalıp çıktı. Sonra saçından tutarak gemiye doğru çektiler. Köle iki eliyle dümene asıldı. Yukarı çıkınca bir şeye oturup sakinleşti. Padişaha bilgenin tedbiri hoş geldi:
''Bunda ne hikmet vardı?'' diye sordu.
Bilge cevap verdi:
''Önce batmanın sıkıntısını tatmamıştı; gemide ki esenliğin kıymetini bilmiyordu. Bunun gibi afiyetin değerini ancak felaket gören bilir.''
22.9.10 |
vakt-i ibret
|
0
yorum
.png "English"){kind=small}
0 yorum: