Bir gün Abdurrahman Câmî dost meclisinde şu beyti okudu:
Bes ki der cân-i fegâr o çeşm-i bîdârem toyî
Her ki peydâ mîşeved ez dûr, pindârem toyî
(Yaralı gönlümdeki sensin hep; uyanık gözümdeki sen.
Uzaktan kim görünse, sanırım ben sen.)
Meclistekilerden biri sordu:
- Ya bir eşek görünürse peki?
- Yine sanırım sen!
30.6.09 |
vakt-i tebessüm
|
0
yorum
.png "English"){kind=small}
0 yorum: