Teknolojinin ilerlemesinin hayatımıza sağladığı kolaylıkları göz ardı edemeyiz.Yalnız bu kolaylıkların tembellik gibi bir getirisi varsa biraz düşünmek gerek! Teknolojik araçların en başında bilgisayarlar geliyor. Geliyor gelmesine de ‘gelen gideni aratır ‘ kabilinden yola çıkarak gideni aramalıyız diye düşünüyorum. Giden mi kim ? Acele etmeyin efendim anlarız birazdan :)
En vazgeçilmezimizin bilgisayar ve internet olduğu aşikâr, dünyanın öbür ucundan iletişime geçmek sadece birkaç saniyemizi alıyor, resimlerimizi, yazılarımızı kaydediyoruz, düzenliyoruz daha doğrusu kopyalayıp yapıştırıyoruz tıpkı başka yaşamları kopyalayıp hayatımıza yapıştırdığımız gibi. Örnek almak, özenmek, gıpta etmek güzel; ama bunları o kadar tembelleşerek yapıyoruz ki, ‘kopyala-yapıştır’dan öteye geçemiyor. Örnek alarak ya da özenerek kendimizi geliştirmek, yeni şeyler üretmek gerekirken taklitten öteye geçemiyoruz. Ve bilgisayarların sağladığı kolaylıkları işimize, içimize ve duygularımıza yansıtıyoruz. Dosyaya kaydedilmiş bilgiler gibi ne yapacağımıza, ne hissedeceğimize bile örnekler yetiyor, nerede mutlu olacağımıza, nerede öfke duyacağıza bile kendi benliğimiz değil de, taklit edilenlerin duygularını alıntılıyoruz. Tamam kopyalayıp yapıştıralım da öylece kullanmayalım, üzerinde düzenlemeler yapalım, keselim, kırpalım, eklemeler yapalım, piksel değerini yükseltelim ve farklı kaydedelim.
Yaşamımızda emeğimiz olsun ki kıymetini bilelim sevincin, hüznün, başarının, kaybetmenin. Giden fikir üretmeyi, emek harcamayı, zamanın değerini ve kendimize ait hislerimizi arayalım. Hadi gelin yeni bir klasör oluşturalım zihnimizde ve içine bize biz olduğumuzu gösteren belgeler kaydedelim, ne dersiniz ?
En vazgeçilmezimizin bilgisayar ve internet olduğu aşikâr, dünyanın öbür ucundan iletişime geçmek sadece birkaç saniyemizi alıyor, resimlerimizi, yazılarımızı kaydediyoruz, düzenliyoruz daha doğrusu kopyalayıp yapıştırıyoruz tıpkı başka yaşamları kopyalayıp hayatımıza yapıştırdığımız gibi. Örnek almak, özenmek, gıpta etmek güzel; ama bunları o kadar tembelleşerek yapıyoruz ki, ‘kopyala-yapıştır’dan öteye geçemiyor. Örnek alarak ya da özenerek kendimizi geliştirmek, yeni şeyler üretmek gerekirken taklitten öteye geçemiyoruz. Ve bilgisayarların sağladığı kolaylıkları işimize, içimize ve duygularımıza yansıtıyoruz. Dosyaya kaydedilmiş bilgiler gibi ne yapacağımıza, ne hissedeceğimize bile örnekler yetiyor, nerede mutlu olacağımıza, nerede öfke duyacağıza bile kendi benliğimiz değil de, taklit edilenlerin duygularını alıntılıyoruz. Tamam kopyalayıp yapıştıralım da öylece kullanmayalım, üzerinde düzenlemeler yapalım, keselim, kırpalım, eklemeler yapalım, piksel değerini yükseltelim ve farklı kaydedelim.
Yaşamımızda emeğimiz olsun ki kıymetini bilelim sevincin, hüznün, başarının, kaybetmenin. Giden fikir üretmeyi, emek harcamayı, zamanın değerini ve kendimize ait hislerimizi arayalım. Hadi gelin yeni bir klasör oluşturalım zihnimizde ve içine bize biz olduğumuzu gösteren belgeler kaydedelim, ne dersiniz ?
"abherî"
16.8.09 |
vakt-i abherî
|
2
yorum
.png "English"){kind=small}
Ne hoş bir yazı bu böyle? ;)
YanıtlaSilMinik de olsa, kişinin bir katkısının olmasını isteyen yazarın; en azından dosyayı farklı kaydetmeyi önermesi manidar...
Tebrikler...
Vakit ayırıp yorumlamanız büyük incelik, teşekkür ederim.
YanıtlaSilBu konularda gözlerin ve gönüllerin âmâ olduğundan olsa gerek, biraz irdelemek istedim :)