Kapılar vardır, ardına kadar açık tutulan;
Kapılar vardır, üst üste kilit vurulmuş.
Kapılar da vardır.. bir açılan, bir kapanan.
Kimi kapılar, ha bire açılmaktan gevşemiştir;
Önüne gelene buyur der, gireni çıkanı belirsiz.
Kimileriyse, açılmaya karşı mukavemetlidir;
Önünde duranı bekletmeye, sanki yeminli.
Kapılar!
Kimisi pembedir, kimisi mavi, kimisi yeşil;
Kimisi de kap kara olmuştur pislikten.
Temiz kalan kapılar vardır, mis gibi;
Leş kadar kirlenmiş kapıların, yanı sıra.
Kimileri taş kadar sağlam duruyorken,
Kimileri çürüyüp kokmaya başlamıştır.
Kapılar!
Dışarıdan kilitleneni vardır, çıkamazsınız..
İçeriden açılanı vardır, giremezsiniz.
Tekmelersiniz; ne girip, ne de çıkamayınca.
Ve işte!
Her insanın da bir kapısı vardır, kalbine açılan;
Ama kırılmış, ama yıkılmış, ama param parça.
Ya da, hâlâ.. henüz, hiç dokunulmamış.
Kâzım Mızrak
30.12.09 |
vakt-i nazım
|
0
yorum
.png "English"){kind=small}
0 yorum: