Ben kitapları insanlara benzetiyorum. Bilgi ilgi hazineleri olan eserler, kağıtlara ve ciltlere sarılıp sarmalanmadan önce, yazarın kafasında ve gönlündeyken doğum sancıları çekmeye başlarlar.
Yeni doğan çocuğunu kucağına alan anne, nasıl sevinçten uçarsa, matbaadan ilk defa çıkan ve tazeliğin ilk buharıyla kasvet dağıtan nur topu gibi bir kitabı da yazarı, eline aldığı zaman aynı duyguyu yaşar,
bendine sığmayıp taşar.
Kitapların esrarengiz dünyasından uzak olanlar gerçi bu sözlere şaşar,
ama bilmek gerekir ki, bizim dünyamızda denizler böyle coşar.
Dursun Gürlek
12.7.09 |
vakt-i kelâm
|
0
yorum
.png "English"){kind=small}
0 yorum: