İnsan, gelen ve gidendir nihayetinde. İlk gelişten son gidişe kadar hep bir yerlere gidip gelmelidir. Çakılıp kalmak olmaz olduğu yere.. Nasıl geldi ise öylece kalabilmek için, gitmelidir gerektiğinde.
" Nereden gelip nereye gittiğini " arayıp bulmalı ve ilk geldiği anın hüznünü muhafaza etmeli yüreğinde...
Her gittiği yerde, ilk geldiği anki sevinçle karşılanmak için gitmesi gerektiğinde gitmelidir..
Tüm gidişleri, son gidişin güzel oluşuna hazırlamalıdır o'nu. Son gidişinden sonra bir daha asla gelemeyeceğinin bilinci içinde güzele gitmeli ve güzelce gitmelidir.
İlk geldiği gün gelişine sevinenleri aldatmamak için, son gidişinde ağlatmasını bilmelidir. İlk gelişinde niçin ağladığını bilerek yaşayanlar, giderken gülmesini bilenlerdir.
İlk geldiği gün gelişine sevinenleri aldatmamak için, son gidişinde ağlatmasını bilmelidir. İlk gelişinde niçin ağladığını bilerek yaşayanlar, giderken gülmesini bilenlerdir.
Selim Sevkioğlu
29.6.09 |
vakt-i kelâm
|
0
yorum
.png "English"){kind=small}
0 yorum: