Neden mutluluk yanlış zamanda çıkar ki insanın karşısına yada insan neden korkar mutluluktan? Belki de yıllardır bitkisel hayatta olan sevincin birdenbire hayata dönerek şaşırtmasıdır insanı ürküten. Ve de güvenmekte zorlanır insan mutluluğa. Çünkü vefasızdır o, bir anda geldiği gibi bir anda da kayboluverir ortalıktan.
Üzüntülerin, hüzünlerin verdiği acı gibi mutluluğun da canını acıtmasından çekinirsin. Kaçmak istersin ondan ama nasıl ki hüzünlerden kaçamıyorsan, sevinçten de kaçamazsın. Peki niye yüzün gülmüyor hala? Özün gülmediği için mi? Tiryakisi olduğun acılar mı bırakmıyor peşini? Etrafa dağılmış kalbinin kırıklarını elini kanatır diye mi bir araya getirip onarmıyorsun?
İnanmıyorsun dimi feleğin böyle bir iyilik yapacağına. Öyle yorgunsun ki omzuna yüklediğin acılardan ve öyle alışmışsın ki hüzne, sırtın bu yükü taşımaktan kamburlaşsa da, bir el uzanıp o yükü hafifletmeye çalışınca hemen geri çekilmek istiyorsun, inanamıyorsun, güvenemiyorsun. Çünkü kapını hep sahte duygular çalmış, etrafını menfaatler sarmış, sevgiler de yalanmış. Yüreğin yaralı bir kuş gibi ürkek ürkek kanat çırparken, korkuyorsun yine inciniverecek diye.
İster inan, ister inanma ama her karanlığın sonu aydınlıktır. Her yeni gün karalar bağlasa da, sabah olunca güneşe açıverecektir yüzünü. Mutluluk bu, belli olmaz, ansızın çıkıverir karşına, sen onu tanıyamasan da...
"abherî"
28.2.09 |
vakt-i abherî
|
1 yorum
.png "English"){kind=small}
Mutluluk yaratana,
YanıtlaSilHer an şükredebilmek.
Kötülüklerden kaçıp,
İyiye gidebilmek
Bambaşka bir yüreksin sen
Mutlu olman tek dileğim.''MUTLULUKLAR''