İlkbaharda, renksiz kanlarını damarlarımda akıtmayı,
Onlar gibi ağrı duymadan çiçek açmayı,
Solmayı arzu ederek iki ellerimle dallarını tuttuğum o aynı ağaçların sararan yaprakları dökülüyordu.
Bende ise bunun tam tersi oldu.
İlkbaharda soldum; sonbaharda çiçek açıyorum.
Meşa Selimoviç
24.2.10 |
vakt-i tenefüs
|
0
yorum
.png "English"){kind=small}
0 yorum: