"düşün, düşün ki düşün gelişsin"

Ey uyku bu ne hasretlik ?
Ey rüzgar bu ne öfke ?
Hatalarım mı bu düşmanlığın sebebi ?
Günahlarım mı seni böyle hiddetlendiren ?
Ya Rabbi beni bana bırakma
Ya Rabbi beni sana lâyık kul eyle
Eyle ki uykum ile aram düzelsin
Eyle ki bu fırtına dinsin
Eyle ki naciz yüreğim huzura ersin...
"ünsüz düşünür"
Share

5 yorum:

  1. Sanirim Rabbim bizi bize biraksa biz bizde kayboluruz. Kendimize, özümüze, fitratimiza aykiri bir hayat yasayip sonunda sapkinliga düseriz. Düseriz de düseriz… yükseldigimizi zannederek. Basiboslulugun getirdikleriyle dünya hayatinin zevklerine (ne kadar zevk olarak adlandirilabilirse…), sarhosluguna kapilarak asagilarin asagilarina düseriz… Tipki günümüz Batili (nedense “Bati” kelimesi bende bataklik kelimesini çagristiriyor) insani gibi…

    Büyüklendigimiz ölçüde küçülüp benligin en dehliz kuytularinda boguluruz. Sonumuz ya hapishâne (nede olsa hesap yoksa hersey mesrulasiyor), ya timarhâne (Allah’a inanmamak akil kâri degil), ya meyhâne (inançsiz olan biri bu dünyada nasil ayik yasasin?) yada “tahtahâne” (âhiret olmayacaksa neden bu dünyanin “kahr”ini çekelim?) olur herhalde…

    Elhamdülillah müslümaniz… Rabbim bizleri bu yolda sâbit kilsin, imân üzereyken ölmeyi nasip etsin. Âmin.

    YanıtlaSil
  2. Amin kardeşim...
    Bu ne güzel cümleler böyle maşaAllah...

    Bana söyleyecek söz bırakmamışsınız, gönlünüz dert görmesin...

    YanıtlaSil
  3. EyvAllah abi, birseyler karalamaya çalistik :)

    YanıtlaSil
  4. Karalama çalışmalarınız tükenmesin hiç...
    Abla-teyze-kardeş vs. olarak seslenilse de "abi" diye hitap edilmemişti daha önce bana :)

    Demek abi olmak ta varmış kardeşim, eyvAllah..:))

    YanıtlaSil
  5. Abi oldugunuzu düsünmüstüm, abla derim bundan sonra insaAllah :))

    YanıtlaSil